Kort en Krachtig – Chantal Kroeze

“Het is absoluut een goede omgeving hier voor jou Peter,” zegt ambulant spoedhulpverlener en medewerker ‘Kort en Krachtig’ Chantal Kroeze. Zij is ingezet door de jeugdbeschermer van het Leger des Heils omdat Peter een onder toezichtstelling heeft. Deze inzet is altijd in tweetallen. Kort en Krachtig is een programma dat wordt ingezet als er meer zicht nodig is op de ontwikkeling van kinderen binnen een gezin. Het is een intensief programma van 6 tot 12 weken om het gezin hulp te bieden, te observeren, te kijken naar vervolghulp en om eventuele ontwikkelingsbedreigingen op te heffen.

Peter, 12 jaar, vertelt: “Het is hier bij mijn vader Karel veel beter dan bij mijn moeder. Er was daar elke dag ruzie en dat werd steeds erger. Mijn moeder heeft mij uiteindelijk uit huis gezet he. Ik heb mijzelf natuurlijk niet op straat gezet. Ze hebben mij zoveel aangedaan. Mijn stiefvader heeft mij zelfs bijna doodgeslagen.” Stiefmoeder Marieke vult aan: “We hadden net contact met je voordat je moeder je op straat had gezet. We hadden telefonisch contact en daarna hebben we met elkaar afgesproken, ook met je moeder en stiefvader. De afspraak was bij de snackbar.” Peter: “Ik ben toen met mijn vader een rondje gaan lopen door de Jumbo, dit was de eerste keer dat ik mijn vader zag. Ik wist zelfs zijn naam niet. We hebben met elkaar gepraat en daarna gingen we een patatje eten. 6 weken later woonde ik bij mijn vader en stiefmoeder. Ik vond het wel een klein beetje spannend.”

Karel: “Ik had Peter als baby wel gezien, maar daar kan hij zich niks meer van herinneren. Ik ben blij dat Chantal hier kwam om te kijken of het hier wel veilig en goed voor je is en of je hier wel gelukkig bent.” Stiefzus Roos weet nog precies hoe het ging de eerste dag dat Peter kwam: “We waren hier allemaal, ook mijn broer Tom. Peter kwam aan met een tasje vol vodden. Mijn schoonzus heeft veel kleren en daar zijn we gelijk met Peter naartoe gegaan. Peter kwam met drie grote bigshoppers vol kleren terug. Ik woon hier niet, maar Peter vindt het gezellig als ik hier ben. We gaan ook wel eens samen de deur uit. Peter loopt dan het liefst om een groepje heen, want hij vindt het best spannend. Ik loop er dan met hem doorheen, zeg ‘hoofd omhoog en hoi zeggen, ze doen je heus niks’. Dat moet hij echt nog leren.” Karel vertelt verder: “Toen Peter hier kwam wonen, hebben we in eerste instantie zelf alle hulp in werking gezet. We hebben Jeugdzorg en Veilig Thuis gebeld en ook school en de huisarts. Doordat het middenin de corona-periode gebeurde is er uiteindelijk niemand bij ons in huis geweest. In juni hebben we een rechtszaak over het ouderlijk gezag, want dat heb ik nu nog niet. Gezag is ook niet zomaar iets, er komt van alles bij kijken.” Marieke vult aan: “Via de advocaat van moeder kwam er een aanklacht tot ontvoering. Toen hebben wij ook een advocaat in de arm genomen en om een uithuisplaatsing gevraagd. Een onder toezichtstelling wilde ik graag hebben, want je weet natuurlijk nooit wat er gebeurd. Stel dat Peter terug had gemoeten, dan zit er in ieder geval zorg op. Anders zou je hem in een keer kwijtraken.”

Peter: “Chantal kwam hier best vaak, wel 3x in de week. In totaal 6 weken. We hebben ook samen getekend. Ik moest een huis tekenen, om te laten zien wie waar hoort in mijn gezin. Karel, Marieke, Roos en Tom waren natuurlijk in dat huis. Mijn moeder en stiefvader heb ik in een heel klein hoekje getekend, naast het huis. Met tralies ervoor. Dan konden ze er ook niet meer uit. En we hebben met de hele familie een spel gedaan.” Chantal vertelt over de tekening: “Het doel van deze tekening is om te laten zien waar zou je willen wonen en wat is prettig voor jou. En wie plaats je waar. Het mooie is dat Peter echt exact het hele huis van Karel natekende. Heel praktisch en precies zoals het is. Zelfs met de hond. Ook de manier hoe je naar je moeder kijkt en waar je haar neerzet is belangrijk. Mag ze in hetzelfde huis of niet. De tekening maakte veel duidelijk. We waren hier ook echt vanuit het programma Kort en Krachtig om te kijken wat Peter nodig heeft. We doen geen praktische acties, maar we vragen informatie over het kind, het gezin en ook het netwerk. We kijken met de familie mee. We komen om aan te sluiten, te horen en dus vooral om mee te kijken. Op papier leken er vanuit het verleden best wat zorgen, maar jullie zijn heel open en eerlijk naar ons geweest.” Marieke vult aan: “Het was fijn dat Chantal hier was, het voelde helemaal niet als druk of vervelend. Met jeugdzorg heb ik wel die ervaring, die vertrouwde ik nooit helemaal. Ze spreken ook vaktaal en omdat je al problemen genoeg hebt, kan je dat er helemaal niet bij hebben. Je klapt ook dicht en dan ga je dingen niet zeggen. Je hebt zo snel het gevoel dat je je moet verdedigen. De omgang met Chantal is heel gelijkwaardig. We konden echt alles zeggen. Chantal heeft ons geholpen door bijvoorbeeld aan te geven wat belangrijk is voor Peter, wat hij nodig heeft.” Karel: “Haar inbreng was positief en uiteindelijk hebben we een positief rapport gekregen. Dat is voor ons zo belangrijk in de rechtszaak van juni, want dat gaat om het ouderlijk gezag van Peter.”