Hij groeide op in een gezin waar het geloof geen rol speelde. Af en toe ging hij met zijn oma mee naar de katholieke kerk, maar gelovig was hij niet. Ook zij groeide op in een gezin waar het geloof nauwelijks aanwezig was, maar op latere leeftijd leerde ze God kennen. Ze kwam tot geloof en werd heilssoldaat.
Ruim twee jaar zijn Remco en Hanneke getrouwd. Ze kenden elkaar al veel langer, maar de bruiloft liet even op zich wachten. Hanneke: “Ik wilde heel graag trouwen. Het perfecte plaatje, weet je wel. Maar van Remco hoefde het niet zo nodig. We zijn eerst samen gaan wonen, en kregen toen kinderen. Daarna moest hij er toch aan geloven.”
Ze leerden elkaar kennen via gemeenschappelijke vrienden, woonden eerst in Bussum, later in Naarden, en streken uiteindelijk met het gezin in Blaricum neer. Het geloof speelde in het begin van hun relatie geen rol. Ze waren er allebei niet mee bezig, dus kwam het ook niet ter sprake.
Vrijwilligerswerk
Daar kwam een aantal jaar geleden verandering in. Bij de geboorte van hun eerste zoon brak Hanneke haar bekken. Ze kwam thuis te zitten, kon niet meer in de horeca werken en moest revalideren. Ze werd gewezen op een aantal vrijwilligersvacatures, om weer wat stappen te zetten richting werk. Hanneke: “De eerste vacature was bij het Leger des Heils, als receptioniste op een van de locaties. Dat beviel zo goed, dat ik niet veel later ook betaald aan de slag kon als gastvrouw op een woongroep.”
Via haar werk kwam Hanneke in aanraking met God. Hanneke: “Tijdens een bijeenkomst vertelde iemand over de kerk van het Leger des Heils. Dat sprak me zo aan. Dat wilde ik ook.” Ze bezocht het korps in Almere, en werd direct enthousiast. “Ik ben niet meer weggegaan.”
Het geloof begon voor Hanneke een steeds belangrijkere rol te spelen. Voor Remco was dat geen probleem. Remco: “Je moet elkaar vrij laten in die keuzes. Ik zou de laatste zijn die er moeilijk over gaat doen. Soms ga ik mee naar een samenkomst, als er iets bijzonders is, maar normaal gesproken blijf ik op zondagochtend liever thuis.” Hanneke: “En dan word je ook gemist hoor. Ze zullen altijd vragen waar je bent."
Opvoeding
Als het gaat over de kinderen, is Remco heel duidelijk. Remco: “Ze mogen zelf kiezen. En wat ze ook kiezen: ik vind dat goed. Nu gaan ze meestal met Hanneke mee op zondag naar de samenkomsten. Als ze ervoor kiezen om het geloof nog serieuzer te gaan nemen, is dat natuurlijk helemaal oké. Maar dat is het ook als ze besluiten om er niets mee te doen.”
‘Ik geloof dat God een plan heeft, en dat er daarom dingen gebeuren'
Toeval
Tegenwoordig komt het geloof – in tegenstelling tot in het begin van hun relatie – wel af en toe ter sprake. Met name als het gaat over gebeurtenissen in het leven. Hanneke: “Ik geloof dat God een plan heeft, en dat er daarom dingen gebeuren.” Remco: “Ik weet het niet. Volgens mij is dat dan gewoon toeval.” Ook als het gaat over tegenslagen, ervaren Remco en Hanneke die verschillend. Hanneke: “Ik kan, juist ook in moeilijke situaties, echt vertrouwen op God, en vragen om hulp. En ik geloof dat God dan ook wil helpen. Dat geeft rust, ook als het moeilijk is. Remco: “Soms zou ik dat ook wel willen. Dan denk ik: zou God mij dan ook helpen, als ik dat vraag? Maar dat blijft vaak bij een gedachte. Ik vraag er niet om.”
Voor Hanneke speelt het gebed een belangrijke rol in haar leven. Hanneke: “Voordat ik ga slapen, bid ik. Vaak voor anderen, niet zozeer voor mezelf. Ook voor Remco.” Remco: “Dat wist ik eigenlijk niet. Volgens mij hoor ik dat voor het eerst. Maar ik vind het wel mooi.”
Andere wereld
Hoewel Remco zelf niet veel voelt voor het geloof, kan het enthousiasme van de mensen die wel geloven, voor hem soms bijna jaloersmakend zijn. Remco: “Als je over straat loopt, moet je eens kijken hoe veel mensen chagrijnig kijken. In het korps is dat totaal anders. Iedereen is daar vrolijk, vriendelijk. Dat vind ik mooi om te zien. Het lijkt wel een heel andere wereld.” Hanneke: “Wat dat betreft denk ik dat je je goed thuis zou voelen in de kerk.” REMCO: “Ja, misschien wel.”
'Ik zou het geniaal vinden om mijn opa en oma weer tegen te komen. Maar ik weet het echt niet’
Is er leven na dit leven? Voor Remco een vraag, voor Hanneke een weet. Remco: “Ik hoop het ergens wel. Ik zou het geniaal vinden om mijn opa en oma weer tegen te komen. Maar ik weet het echt niet. Volgens mij komen we daar maar op een manier achter, en dat is aan het eind van dit leven.” Hanneke: “Het geeft mij juist veel troost. Sinds ik geloof, ben ik veel minder bang voor de dood. Ik heb geen idee hoe het er straks uit zal zien, maar ik weet wel dat het goedkomt.”
