Lucas Luigjes sliep sinds 2017, na een ruzie met zijn vriendin, geregeld op straat. De daklozenopvang van het Leger des Heils redde hem van de ondergang. Inmiddels heeft hij een huis, een baan, een auto én een zwangere vrouw. “Voor het eerst van m’n leven ben ik trots op mezelf.”
Eigenlijk gelooft ‘ie het nog niet. Een eigen huis, hartje Wageningen, en wát voor huis. Lucas (38): “Ik had een driekamerappartementje verwacht, ook omdat we een baby verwachten. Toen mochten we hier kijken. Een grote woonkamer, boven vier slaapkamers en dan nog een zolder. Niet normaal! We wonen hier nog maar kort, maar het voelt al helemaal vertrouwd. Als ik klaar ben met werken, heb ik echt het gevoel: ik ga naar húís, weet je wel. Voor het eerst van m’n leven ben ik trots op mezelf.”
Niemand komt drank bietsen
Lucas woont aan een prachtig plein. De indeling is sober maar netjes. Op het balkon rookt ‘ie z’n sigaretjes, op tafel liggen wat zakjes chips. We hebben dit huis gekregen dankzij m’n vrouw. Ze studeert aan de Universiteit Wageningen, maar omdat ze zwanger is, mocht ze niet in haar studentenhuis blijven wonen. Startpunt Wageningen heeft ons vervolgens aan deze woning geholpen.” Nog een voordeel van een eigen plek: er komt niemand aan z’n deur om drank en wiet te bietsen. “Eindelijk rust, dit is m’n veilige haven.”
'Ik leef nu voor m’n vrouwtje en dat dingetje wat in haar buikie zit.'
Leven voor vrouwtje
Via een baan waar Lucas het minder naar z’n zin had, kwam hij bij zijn huidige job terecht: generatoren maken voor windmolens. “Bevalt me uitstekend, en het verdient goed, joh! Ik zie het als een baantje in de bouw – wat ik altijd gedaan heb – maar dan met een dak boven je hoofd. Buffelen, daar hou ik van, met moersleutels, kranen, práchtig. Weet je wat het is: ik zet mezelf niet meer op de eerste plaats, ik leef nu voor m’n vrouwtje en dat dingetje wat in haar buikie zit. Ik blow en drink nog wel, maar véél minder. De wekker gaat om kwart voor zes, dus ik kan me mijn oude levensstijl niet meer permitteren. En ik wíl dat ook niet meer!”
Bijna kapot aan drank en wiet
Lucas heeft veel aan zijn tijd bij het Leger des Heils te danken. “Sinds mijn periode in de daklozenopvang zijn mijn ogen opengegaan voor daklozen. Ik dacht altijd: je kiest er zelf voor. Nu weet ik: je komt erin terecht. Als je niks hebt en anderen vangen jou op, dan verandert dat je levensvisie. Toen ik op straat leefde, heb ik op het punt gestaan voor de trein te springen. Zonder het Leger des Heils was ik kapotgegaan aan de drank en de wiet. Op een dag besloot ik: deze manier van leven houd ik niet lang meer vol, ik ga er wat van maken. Via het Leger kwam ik bij 50|50 terecht. Hártstikke leuk gewerkt op landgoed Zonneoord.”
Uitdagingen
Momenteel heeft Lucas andere uitdagingen. Binnenkort geeft hij z’n financiën weer in beheer. “Vind ik toch effe wat chiller. Nog een uitdaging: m’n baan behouden. Dat moet ik nog leren, maar ik heb in m’n eerste vijf weken al twee keer chef mogen spelen. Ik ben dus ont-zet-tend goed bezig.”