Een bus vol ingrediënten voor een gezellige ontmoeting

Een paar stoelen, wat kledingrekken met tweedehandskleding in alle soorten en maten, en koffie en thee met iets lekkers. Meer heb je niet nodig om mensen aan elkaar te verbinden. Daarom is dat de inhoud van de bus waarmee nieuwe buurthuiskamers worden gestart in bestaande gebouwen. Vandaag stopt de mobiele buurthuiskamer in Purmerend.   

De zon schijnt, de vogels fluiten, en tieners in T-shirts met korte mouwen vliegen op hun fatbike langs het gebouw van de protestantse kerk in Purmerend. Hier staat vandaag de mobiele buurthuiskamer van het Leger des Heils. De elektrisch aangedreven bus en de tweedehands kleding erin dragen niet alleen bij aan duurzaam gebruik van goederen, het helpt ook bij het bouwen aan duurzame relaties in de wijk.  

“Vroeger ontmoetten dorpsgenoten elkaar in de supermarkt”, vertelt coördinator Esther Kouw, “maar nu zeggen mensen tegen mij: ‘We zien elkaar niet meer.’ In mijn eigen dorp merk ik dat ook.” Daarom diende zij, samen met haar leidinggevende Loes Palmer, een idee in bij de leiding van het Leger des Heils: de mobiele buurthuiskamer. Een bus vol ingrediënten voor een gezellige ontmoeting. Esther of een vrijwilliger rijdt de bus naar een dorp in Noord-Holland en pakt daar uit, bijvoorbeeld in een kerk, een bestaand wijkcentrum, op een markt of in een tuin.

Bezoeker Yvonne komt al jaren in deze buurthuiskamer, zegt ze. Dat dit onmogelijk is, omdat de bus nog maar een half jaar naar deze locatie toekomt, laat wel zien hoe goed de sfeer is. Yvonne heeft, ondanks haar pensioen, een goed gevuld leven. “Een van mijn hobby’s is tweedehands- en vintage kleding. Dus toen ik in een buurtkrantje las dat ze hier tweedehandskleding verkochten, moest ik toch even gaan kijken. Nu kom ik bijna elke week.” 

Een man met een driedagenbaardje rekent ondertussen een blouse met blauw-bloemige print af bij coördinator Esther. Die loopt even naar binnen voor wat wisselgeld. Binnen is koffie met taart, want Esther was jarig. Een XL-verjaardagskaart ligt open op tafel: daar mag op geschreven worden. Aan de tafel zit bezoeker Marieke, die hier nog maar voor de tweede keer is. “Maar het voelt alsof ik hier al veel langer kom. Ik kwam hier vorige week om half elf voor een bakkie, ik dacht: ‘Als het niks is, vertrek ik gewoon weer.’ Maar om half een zat ik er nog!” 

Hoe het komt dat de sfeer hier zo goed is? Daar moet Marieke even over nadenken. “Je mag hier gewoon zijn wie je bent. Er is geen oordeel”, is haar antwoord. Medebezoeker Maud vult aan: “Er zijn allerlei verschillende soorten mensen. De een blijft urenlang, de ander komt alleen even aanwaaien. Wie je ook bent, Esther heeft belangstelling voor jou als persoon, en dat is gemeend, dat merk je.” Esther: “Soms ontstaan er hele mooie dingen, maar hoor ik dat pas achteraf. Een van onze bezoekers heeft kortgeleden een beroerte gehad en ligt nu in het ziekenhuis. Zijn dochter belde me in tranen op. Ze vertelde dat hij niet zo’n leuke jeugd heeft gehad, maar doordat hij bij ons kwam, was hij positiever geworden, is hij blij en dankbaar. Bij ons voelde hij zich gehoord.”  

Esther komt met de bus naar dorpen tussen Purmerend en Den Helder. Ze legt uit: “Op elke locatie kijken we: wat werkt hier, waar hebben mensen behoefte aan? Hier in Purmerend is kleding het middel om relaties tot stand te brengen. Ergens anders gaan we bijvoorbeeld een ladies night organiseren of starten we een naaiclub. Als het eenmaal goed loopt, kan ik de buurthuiskamer overdragen aan lokale vrijwilligers. Dan kan het een vaste locatie van het Leger des Heils worden of nemen buurtbewoners het stokje over. Zo kan ik weer iets nieuws starten op een andere plek.”