Zorgwekkend aantal mensen dak- of thuisloos in Amsterdam

Niet alleen mensen die op straat leven, maar ook duizenden Amsterdammers die noodgedwongen bij familie, vrienden of in een auto slapen, zijn eindelijk meegeteld. 13.000 mensen zonder stabiel thuis in één stad: een stille crisis die nu luid en duidelijk in beeld komt. Wat we al zagen op straat is nu bevestigd in data.

In Amsterdam verblijven relatief veel mensen op straat, en het gaat daarbij naar verhouding vaak om vrouwen. Ook werden voor het eerst kinderen op straat geteld. Daarnaast is het aantal dak- en thuisloze mensen zonder geldige verblijfspapieren in Amsterdam(evenals in Den Haag en Eindhoven) hoger dan in andere regio’s.

Een andere opvallende bevinding is dat 8% van alle getelde personen langer dan nodig verblijft in een instelling zoals beschermd wonen, jeugdzorg, GGZ en asielopvang vanwege gebrek aan passende huisvesting. Dat betekent dat de zorgketen vastloopt en mensen niet terecht kunnen op de voor hen aangewezen plek.

De telling biedt een basis voor adequaat beleid voor het voorkomen en verminderen van dak- en thuisloosheid en laat zien laat zien wat er regionaal nodig is qua zorg.

Samen met de gemeente Amsterdam en onze ketenpartners binnen het Platform Opvanginstellingen Amsterdam zetten we ons in voor opvang en preventie.

Daarnaast zal er in landelijk politiek de urgentie gevoeld moeten worden om met flinke stappen de dakloosheid te bestrijden.

Volgens het Leger des Heils is er een doorbraak nodig om het probleem van dak- en thuisloosheid in Nederland zo snel mogelijk te verminderen en op termijn definitief op te lossen. En dat kan. Andere Europese landen, zoals Finland en Denemarken, maken op dit punt wel grote stappen en ook in ons land is het mogelijk om huisvesting op korte termijn te organiseren. Een doorbraakplan moet volgens het Leger des Heils de volgende elementen bevatten:

1. Tijdelijke huisvesting buiten de maatschappelijke opvang organiseren zodat mensen van de straat kunnen. Denk aan neerzetten van flexwoningen, het benutten van braakliggende terreinen voor tijdelijke huisvesting en transformeren van leegstaand vastgoed naar woonplekken.

2. Het realiseren van 20.000 passende woonplekken. Ook moet er een grotere variatie in woonaanbod komen en moeten hospitaverhuur, woningruil en woningdelen eenvoudiger worden gemaakt.

3. Schaf de kostendelersnorm af. De kostendelersnorm is een boete op samenwonen en zorgt ervoor dat mensen hun huis niet kunnen delen met anderen. Belemmerende regelgeving vergroot dakloosheid.

De kabinetsdoelstelling van 0 dakloze mensen in 2030 lijkt onhaalbaar. Enkel met een doorbraakplan kunnen stappen gezet worden dit doel te halen. Mensen hebben een thuis nodig, sterker nog: ze hebben er recht op! Alleen met een dak boven je hoofd is de verandering van overleven naar leven mogelijk en kunnen mensen weer meedoen.

* ETHOS staat voor: European Typology of Homelessness and Housing Exclusion en beschrijft dakloosheid als een gebrek aan volwaardige huisvesting. Deze ETHOS-telling is uitgevoerd door de Hogeschool Utrecht en het Kansfonds in opdracht van de gemeenten in de regio Amsterdam-Amstelland. De ETHOS-telling helpt om dakloosheid uit de anonimiteit te halen en aandacht te vragen voor deze groep.