Korps Winschoten

-
Wat gaat er door hun ziel heen, wanneer pater Titus Brandsma of protestants theoloog Dietrich Bonhoeffer herderlijke zorg in het vernietigingskamp van de Duitse bezetters verlenen aan hun mede-terdoodveroordeelden?
-
Wat gaat er door de ziel heen, wanneer je als piloot van de Royal Air Force moet bijdragen aan een bommentapijt op Dresden en je jouw collega ziet worden neergehaald door de Luftwaffe?
-
Welke emotie maak je door wanneer je als verzetstrijder op de Waalsdorpervlakte met een blinddoek om klaar staat voor jouw executie door een Duits vuurpeloton?
-
Hoe kun je er als Roma-burger mee omgegaan in je geweten, wanneer je meemaakt wanneer je oom en tante -na verraden te zijn- gedetineerd worden in Kamp Westerbork?


Wij kunnen ons er geen voorstelling bij maken. De dodelijke slachtoffers kunnen het immers niet na vertellen, wat het met je gevoelens doet wanneer je deel uitmaakt van de lijst van vermoorden in de donkerste periode van de geschiedenis.
Wie het overleefden, zij vertellen het na in feiten en in emoties.
“Dit… alsjeblieft NOOIT weer!”, houden zij ons voor in de 80 jaren na de Tweede Wereldoorlog.
Op 5 mei vieren we in het koninkrijk onze nationale bevrijding. Maar niet voordat Nederland op de avond van 4 mei om 20.00 uur
twee minuten stil is geweest, de vlag halfstok heeft gewapperd en de monumenten in de bloemen zijn gezet.

Deze dagen herinnerde ik mij een lied dat uit het Noors ooit is vertaald door de 18-jarige Prinses Juliana. Haar moeder, Koningin Wilhelmina, had bepaald dat het tijdens haar staatsbegrafenis in 1962 te Delft gezongen moest worden.
Hoe bijzonder te ontdekken dat “De zon schijnt in mijn ziel vandaag” is opgenomen in de liedbundel van het Leger des Heils.
U kent het vast allen… lied 424.

1 De zon schijnt in mijn ziel vandaag,
het donker is gezwicht,
en aard’ en hemel lacht mij toe,
want Jezus is mijn licht.
Er is zonneschijn, zomerzonneschijn,
alle uren van de dag zijn blij.
Zie ik in Jezus’ aangezicht,
is er hemelgloed in mij.

Wat een lied vol hoop! Hoe donker het in deze wereld ook is… Hoe gitzwart jouw persoonlijke duisternis ook ingrijpt in je gevoelens… Dit lied wil troosten. De tekst wil helpen je kruis te dragen. Deze woorden willen jou bemoedigen, jouw pijn verzachten en je oprichten –perspectief op de toekomst bieden. Dat jouw kruis een andere kleur mag krijgen dan zwart door het Licht van Christus.

Want de Gekruisigde is er altijd bij. Hij is nabij in het onrecht dat mensen overkomt. Hij is aanwezig in het verdriet en de pijn die mensen elkaar aandoen.
In de Opstanding laat de Heer Jezus zien hoe Zijn hemelse Vader elk kruis toewendt naar een geestelijk herschapen bestaan, waar God alle tranen zal wissen. Dood, rouw, geween en pijn existeren niet meer in dat bestaan.
(Openb. 21)

Dat wij mogen groeien in dat besef, als wij de gevallenen herdenken en onze vrijheid vieren. Realiseren wij ons dat onze vrijheid nimmer vanzelfsprekend is en onderhoud behoeft, opdat ze stand houdt.
Ds. Herman Koetsveld duidde dat onlangs aan in een preek n.a.v. Ezechiël 34:
“De profeet zet stevig aan. De herders van Israël, zij die leiding hebben te geven aan het volk zijn alleen met zichzelf bezig, met hun macht, met de vergroting van hun rijkdom en dat alles gepaard met een wreed wegkijken en volstrekt gebrek aan aandacht voor wie en wat kwetsbaar is en juist aangewezen zouden zijn op herderlijke zorg.
In mijn verbeelding denk ik dan: stel je voor dat het Israëlische kabinet zijn vergadering opent met deze tekst. Hou zouden ze elkaar dan aankijken?”

De predikant van de Amsterdamse Westerkerk verbreedde het beeld van Ezechiël:
Een Russisch leiderschap in politiek en kerk heeft inmiddels zo verschrikkelijke veel doden op zijn geweten: niet alleen onder de aangevallen Oekraïners, maar wat te denken op de vermoedelijke vele tienduizenden, misschien al honderdduizenden mensenlevens van jonge mensen die geofferd worden aan het spervuur van de Oekraïnse verdediging met de bedoeling hen uit te putten.
Nota bene… voluit met de zegen van de invloedrijke kerkleiding van de Russisch-Orthodoxe Kerk.

De bevrijding vierend wordt ons de vraag gesteld, wat wij bijdragen aan het in stand houden van gerechtigheid en vrede? Of… hoe wij ons weerbaar stellen als gerechtigheid met voeten en wapengeweld worden getreden?
Gelovigen bepalen zich daarbij op Christus – de Goede Herder, die de mensheid leerde dat het in ons bestaan dient te gaan om de liefde voor je naasten, om delen en dienen. Een kruis gaat licht uitstralen, wanneer een mens zijn leven besteedt en wegschenkt aan de ander.
Dat vierden wij nog onlangs op Goede Vrijdag en het Paasfeest, toen de dood niet het laatste woord kreeg, maar het Licht van Christus en Gods Levensadem.

Beste mensen. Ik wens u een serene herdenking op 4 mei.
Dat u een gezegende Bevrijdingsdag mag vieren vanuit dit geloof. Zo mogen we het tweede couplet van ons lied zingen in de kom van onze ziel.
Er is lofzang in mijn ziel vandaag,
en jubel voor de Heer,
en zo vol is daarvan nu mijn hart,
ik kan ’t niet uiten meer.
Er is zonneschijn, zomerzonneschijn,
alle uren van de dag zijn blij.
Zie ik in Jezus’ aangezicht,
is er hemelgloed in mij.

Zo moge het zijn.

KORPSAGENDA