Jeugdbeschermer Barendrecht

Als jeugdbeschermer kom jij in beeld als een rechter bepaalt dat in een gezin gedwongen hulpverlening nodig is en een jeugdbeschermingsmaatregel wordt opgelegd. Ernstige problemen in het gezin, zoals schulden, misbruik, verslaving, scheiding brengen de ontwikkeling van het kind in gevaar. Hulp op vrijwillige basis heeft niet gewerkt. Door het opleggen van een gedwongen maatregel neemt de jeugdbeschermer de hulpverlening over.

Vanuit een verantwoordelijke houding pak je zelfstandig cases op en stuur je het proces aan vanuit een helicopterview. Je teamleden staan klaar om met je mee te denken en samen belangrijke keuzes te maken. Het netwerk van personen en organisaties die zich rond het gezin bewegen breng je in kaart. Samen met deze formele- en informele raadgevers probeer je het gezin een plan van aanpak op te laten stellen om de situatie te verbeteren. Je checkt regelmatig of gemaakte afspraken worden nagekomen door bijvoorbeeld op huisbezoek te gaan. Zodra jij overbodig wordt, heb jij je werk goed gedaan!

Als de rechter het ouderlijk gezag beëindigt, is het mogelijk dat jij verantwoordelijk wordt dat het kind een goede opvoeding krijgt, soms in pleeggezin, een gezinshuis of op een groep. Zo treed je op als wettelijke vertegenwoordiger, informeer je de ouders over de ontwikkeling van hun kind en ga je op bezoek bij het kind. Je legt, indien nodig, verantwoording af in de rechtbank, bijvoorbeeld als ouders de rechter verzoeken het gezag te herstellen.

In jouw werk heb je te maken met een pittige doelgroep, hectische situaties en intensieve trajecten.  Gelukkig sta jij stevig in je schoenen en ben je altijd in staat naar het hogere doel te kijken; de veiligheid en ontwikkeling van het kind en de gehele situatie van het gezin. Jij houdt alle ontwikkelingen hiervan nauwgezet bij in een dossier. De inhoud van jouw rapportage/advies moet feitelijk kloppen, volgens de juridische kaders. Want jouw rapportage kan van grote invloed zijn op de toekomst van een gezin!

“Woensdagmiddag 16.00 uur trek ik de deur met een voldaan gevoel achter me dicht. Op het pad blijf ik staan en zwaai ik nog even naar binnen voordat ik naar mijn auto loop. Vandaag hebben we als team iets bijzonders bereikt. Het gezin waar ik al anderhalf jaar betrokken bij ben is weer bij elkaar, compleet in één huis. Anderhalf jaar geleden maakte ik kennis met deze ouders. Er was sprake van een crisissituatie. Moeder was net bevallen van het tweede kindje en kampte met een postnatale depressie. Vader leed aan een verslaving en stond op het punt om opgenomen te worden in een afkickkliniek. Het gezin had schulden en er dreigde een uithuiszetting. Vanwege de vele problemen hadden ouders veel stress wat leidde tot ruzies waar de jonge kinderen getuige van waren. De problemen groeiden de ouders boven het hoofd en ze konden de zorg van de twee kleintjes niet meer aan. Ik zorgde samen met mijn team voor een passend pleeggezin, waar de kinderen samen konden blijven. Samen met mijn team zette ik intensieve hulpverlening in, waarbij een frequente omgangsregeling tussen ouders en de kinderen met stip op nummer één stond. Nu, anderhalf jaar verder, zijn de kinderen weer thuis, waar zij horen. Ouders hebben keihard gewerkt om de problematiek te verminderen en ik heb hen samen met de hulpverlening ondersteund waar kon. Ouders en ik zijn het niet altijd met elkaar eens geweest, maar toch hebben zij zich gehouden aan de voorwaarden die het LJ&R heeft gesteld om de kinderen weer terug te plaatsen. Het gezin is niet perfect en de problematiek zal nooit helemaal weg zijn. Maar daar kunnen we aan werken, samen, met elkaar. Vandaag kan ik zeggen dat ik trots ben, op wat ik als jeugdbeschermer heb kunnen betekenen. Maar nog trotser ben ik op deze ouders, die keihard hebben gevochten.”